Drúpa

Betydning av det norrøne ordet "drúpa"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

drúpa

t or ð, to droop (from sorrow), different from drjúpa, to drip; drúpa is in Icel. an almost obsolete word, in old poets and writers esp. used in a metaph. sense; at the death of a dear person, the country, hills, mountains are said to droop; svá drúpir nú Danmörk, sem dauðr sé Knútr sonr minn. Fms. i. 118; svá þótti drúpa Ísland eptir fráfall Gizurar biskups, sem Rómaborgar ríki eptir fráfall Gregorii páfa, Bs. i. 71; Ari prestr hinn Fróði segir hve mjök várt land drúpði eptir fráfall Gizurar biskups, 145; staðrinn í Skálholti drúpti mjök eptir fráfall hins sæla Þorláks biskups, 301; drúpir Höfði dauðr er þengill, hlæja hlíðar við Hallsteini, Landn. 224 (in a verse): hnípði dróitt ok drúpði fold, Lex. Poët.; drúpir örn yfir, Gm. 10; Vinga meiðr (the gallows) drúpir á nesi, Hlt.; en Skæreið í Skírings-sal of brynjálfs beinum drúpir, Ýt. 22; hans mun dráp um drúpa, dýrmennis mér kenna, Sighvat; knáttu hvarms af harmi hnúpgnípur mer d., my head drooped from grief, Eg. (in a verse); drúpðu dólgárar, the swords drooped (to drink blood), Hkm. 2: in mod. usage drjúpa and drúpa are confounded, aví, hve má eg aumr þræll, angraðr niðr drjúpa, Pass. 41. 4.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛏᚱᚢᛒᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger