Fljúga
Norrøn Ordbok - fljúga
Betydning av det norrøne ordet "fljúga"
Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:
Det norrøne ordet fljúga kan bety:fljúga
- fljúga
- pres. flýg, pl. fljúgum; pret. flaug, 2nd pers. flaugt, mod. flaugst, pl. flugum; another old pret. fló, Haustl. 2, 8, Þkv. 5, 9, Gh. 17, Ýt. 14, and prose passim; the form flaug is very rare, in old poets; fló is now quite obsolete, flaug, pl. flugu, being the current form: part. floginn; sup. flogit; pret. subj. 1st pers. flygja, 3rd pers. flygi; with the neg. suf. flýgrat, Hm. 151: [not on record in Goth., as the Apocal. is lost in Ulf.; A. S. fleôgan; Engl. fly; O. H. G. fliôgan; Germ. fliegen; Dutch vliegen; Swed. flyge; Dan. flyve: cp. flug]:—to fly, Lat. volare, of birds; in the allit. phrase, fuglinn fljúgandi; valr flýgr, Grág. ii. 170; fló sá hrafn aptr um stafn, Landn. 29; fló hann þangat til, Niðrst. 4; at fljúga eigi upp fyrr, Edda 60; Johannes flaug upp til himins, Hom. 47.
- fljúga
- 2. metaph., fljúga á e-n (á-flog, q. v.), to fly at one another, in a fight, Nj. 32: recipr., fljúgask á, to join in a fight, n. G. l. i. 46, Nj. 56.
- fljúga
- β. of weapons, sparks, rumour, and the like; spjótið fló yfir hann fram, Nj. 58: kesjan flaug í völlinn, Eg. 379; gneistarnir (the sparks) flugu, FmS. viii. 8; at vápn skyli falla at manni eðr f. at honum, Grág. Kb. 108; fljúgandi fleinn, Hm. 85, 151; fleinn floginn, Höfuðl. 12: um konu þá fló út ferlegt úorðan, Hom. 115; sá kvittr fló í bygðinni, FmS. ix. 237: flaug þat sem sinu-eldr, i. 21.
- fljúga
- γ. of shooting pains (vide flog); þaðan af fló á hann mein þat, BS. i. 446.
- fljúga
- II. in old poetry and on Runic stones, used = flýja (q. v.), to flee, Lat. fugere; sá er eigi fló at Uppsölum, who fled not at Upsala, Baut. 1169; en þínir fjándr flugu, Hkm. 12; fló ór landi, fled from the land, Ýt. 14.
Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚠᛚᛁᚢᚴᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger
Forkortelser brukt:
- allit.
- alliteration, alliterative.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- cp.
- compare.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- Goth.
- Gothic.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- lit.
- literally.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- neg.
- negative.
- O. H. G.
- Old High German.
- part.
- participle.
- pers.
- person.
- pl.
- plural.
- pres.
- present.
- pret.
- preterite.
- S.
- Saga.
- subj.
- subjunctive.
- sup.
- supine.
- Swed.
- Swedish.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
- L.
- Linnæus.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- pr.
- proper, properly.
- q. v.
- quod vide.
- recipr.
- reciprocally.
Siterte verk og forfattere:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Gh.
- Guðrúnar-hefna. (A. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Haustl.
- Haustlöng. (A. I.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Niðrst.
- Niðrstigningar Saga. (F. III.)
- Þkv.
- Þryms-kviða. (A. I.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Höfuðl.
- Höfuðlausn. (A. III.)
- Kb.
- Konungs-bók. (B. I, C. I, etc.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Baut.
- Bautil. (K. II.)
- Hkm.
- Hákonar-mál. (A. III.)