Kvikna
Norrøn Ordbok - kvikna
Betydning av det norrøne ordet "kvikna"
Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:
- kvikna
- að, kykna, Hom. St.:—to quicken, come to life; dvergar höfðu kviknað í moldunni, svá sem maðkar í holdi, Edda 9; af þeim kviku-dropum kviknaði ok varð manns líkendi, 4; ek em einn andi kviknaðr í manns líkam, Hkr. i. 280; konu er barn hefir kviknað í kviði, Grág. ii. 69; þann tíma sem þeir eru kviknaðir, Stj. 80: of the moon, tungi kviknar, the moon is born, is new, Rb. 130; áðr tunglit kvikni, MS. 415. 10; með kviknuðu tungli, with a new moon: of light, to quicken, eldr kviknaði seint, BS. i. 7; ljósit kviknaði aptr, Bárð. 180; kyknar ljós miskunnar, Hom. (St.): metaph. to revive, get spirits, þá kviknaði hestr hans er fyrr var móðr, Bær. 18.
Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚴᚢᛁᚴᚾᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger
Forkortelser brukt:
- m.
- masculine.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- S.
- Saga.
Siterte verk og forfattere:
- Bárð.
- Bárðar Saga. (D. V.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Bær.
- Bærings Saga. (G. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Rb.
- Rímbegla. (H. III.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)