1. f. [from ljúga, contr. from laugn; cp. Ulf. ga-laugns = κρυπτός, and laugni, f. = κρυπτόν; Dan.-Swed. lön, cp. Engl. lone, lonely; the word is therefore quite different from laun = reward]:—secrecy, concealment, biding; sögðu at þeir höfðu tekit fé til launar ok lygi, that they had taken money to conceal and forswear it, 656 C. 57; þá er morð … eða ef maðr hylr hræ til launar, Grág. i. 87; dul eða laun, Edda (Ht.) 127; nú heimtir annarr þeirra betr eða fleira fé en ván eigi, ok leggr laun á, Grág. i. 424.

2. esp. in the adverb. phrase, á laun, ‘alone,’ hidden; hann fór upp þangat ok var á laun, Nj. 57; þar var Kári nökkura stund á laun, 258; menn skyldi blóta á laun ef vildi, Bs. i. 25; mæla á laun, to speak secretly, Am. 3; hann sendi mann á laun, Al. 91; Geirmundr skipar jarðir sínar á laun … (leynt hefir hann þessu alla menn), Ld. 112; með laun, id.; hann for með laun, ok brá á sik gamals manns líki, Edda I.

COMPDS: launbarn, launblót, laundóttir, laundyrr, launfestar, launfesting, launfundr, laungetinn, launheitr, launkárr, launkoss, launmaðr, launmæli, launráð, launsát, launsátt, launsigr, launsonr, launstafir, launstefna, launstigr, launstuldr, launtal, launvágr, launvíg, launvígsmál, launþing.

2. n. pl. [Ulf. laun = μίσθος, χάρις; A. S. leân; Engl. loan; O. H. G. lôn; Germ. lohn; Dan.-Swed. lön]:—rewards: minni munu verða launin en vert væri, Nj. 10; at leið sé laun ef þægi, Hm. 38; góðs laun, 124; þiggja nökkur laun, Fms. v. 192; vil ek heldr eiga undir þér launin, xi. 192; þeir höfðu boðit honum laun, en hann neitti, i. 12; laun munu fylgja mér, ek skal gjalda hverjum eptir sínum verkum, Hom. 144, and passim, but never in sing.; kvæðis-laun, bragar-laun, etc.; Guðs laun! hafið þer Guðs laun, Óðinn! (cp. Guð B. II), Skíða R. 109. launa-verðr, adj. worthy of reward.