Leifa
Norrøn Ordbok - leifa
Betydning av det norrøne ordet "leifa"
Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:
Det norrøne ordet leifa kan bety:leifa
- leifa
- ð, [Ulf. bi-laibjan = περιλείπειν; A. S. lyfan; Engl. leave; O. H. G. liban; Germ. b-leiben; cp. Dan. levne, Swed. lämna, Lat. linquere, Gr. λείπειν]:—to leave a heritage; hann leifði honum lönd ok lausa-fé, Rb. 318.
- leifa
- 2. to relinquish; vér höfurn leift fyrir þínar sakir allt þat er vér áttum, Flóv. 28; ek mun þann kost taka, at leifa konungs-nafn heldr en berjask, FmS. xi. 222; þeir leifðu skipin í Raumsdal, vii. 291; eða sýnisk yðr at leifa skipin ok ganga á land, viii. 214.
- leifa
- 3. to leave out; ef menn leifa nokkut orð í kviðum eða vættum, Grág. i. 138; ok hafa þat allt er hizug leifir (thus the vellum, not leyfir) eðr glöggra er, and adopt whatever has been left out in the other book or what is clearer, 7.
- leifa
- 4. to leave, of food; fjórir hleifar ok þar með slátr, ok leifir hann þess ekki, FmS. iv. 246:—reflex., eigi skal nokkurr hlutr af lambinu leifask, ef nokkut vætta leifisk svá at ekki verðr etið, þá skulu þér þat í eldi brenna, Stj. 280.
Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛚᛁᛁᚠᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger
Forkortelser brukt:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- cp.
- compare.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- Gr.
- Greek.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- O. H. G.
- Old High German.
- S.
- Saga.
- Swed.
- Swedish.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
- reflex.
- retlexive.
Siterte verk og forfattere:
- Rb.
- Rímbegla. (H. III.)
- Flóv.
- Flóvents Saga. (G. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)