RÝMA

Definisjoner

1 RÝMA

d, [rum; Germ. räumen; Dan. römme], to make room for; þá mælti hann at rýma skyldi pallinn, Eg. 303; þvíat hann rýmdi fyrir herra Ásgrimi, Bs. i. 716; kallar at Þorleifr skyli rýma höfnina fyrir honum ok leggja ór lægi, Hkr. i. 209.

2 RÝMA

2. to quit, leave; rýma land, to leave the country, go into exile, Fms. iv. 239; Refr man rýma virkit en flýja Grænland, Krók. 56; skoluð ér allir eta hér inni en ek mun rýma, leave, Bs. i. 853; þaðan at rýma ok brott at flýja, Stj. 66; ok sjá þá fyrst fyrir hverju (hverr?) rýmdi, Sturl. iii. 214.

3 RÝMA

3. to clear away, break up: þá skalt rýma fjalir í gólfinn, to break deals up from the floor, Eb. 118; rýma til e-s, Bs. i. 98; jörðin rýmdi sik ok opnaði, Stj. 42.

4 RÝMA

4. absol. to make room, clear the way; at rýma fyrir veginn, to clear the way, Fms. x. 15.

5 RÝMA

5. with dat., rými (imperat.) á honum fjötrinum, to loosen the fetter, Fms. vi. 35; rýma brott harmi, Karl. 213.

6 RÝMA

II. reflex., ef rýmðisk í kirkjunni, Sturl. ii. 223; er rýmask tekr dalrinn, when the dale widens, Ld. 218.

Brukte forkortelser

Vanlige forkortelser

absol: absolute, absolutely.
absol.: absolute, absolutely.
Dan: Danish.
Dan.: Danish.
dat.: dative.
Germ: German.
Germ.: German.
id: idem, referring to the passage quoted or to the translation
imperat.: imperative.
l.: Linnæus.
m.: masculine.
n.: neuter.
reflex: reflexive.
reflex.: reflexive.
v.: vide, verb.

Verker & Forfattere

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)
Eb.: Eyrbyggja Saga. (D. II.)
Eg.: Egils Saga. (D. II.)
Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)
Hkr.: Heimskringla. (E. I.)
Karl.: Karla-magnús Saga. (G. I.)
Krók.: Króka Refs Saga. (D. V.)
Ld.: Laxdæla Saga. (D. II.)
Stj.: Stjórn. (F. I.)
Sturl.: Sturlunga Saga. (D. I.)

Vis alle kilder