t, [skaut; Dan. sköde], a law term derived from the symbolical act used in transferring land by donation or bequest; the donor put a sod from the land into the new owner’s lap (for the reference from N. G. L. i. 96, see s. v. mold); hence skeyta land, to convey a piece of land to another; nú kaupir maðr jörð í fjölda manna, þá eigu þingmenn at skeyta honum jörð, … þá eigu þingmenn honum með vápna-taki jörð at s., … þat skal jamt halda sem á þingi sé skeytt, N. G. L. i. 96; skeyta jörð undir e-n, Munk. 79, 139, D. N. iii. 250, 253; konungr skeytti honum jarðir austr við lands-enda, Fms. vi. 432; taka þeir fasteignir kirkjunnar ok s. ok skipta sem þeim líkar, K. Á. 232: of a person, vera skyldr ok skeyttr undir e-n í öllum hlutum, or vera e-m skyldr ok skeyttr, to be bound, subject to one, Fms. vi. 53, vii. 315; jörð brigð ok skeytt undir mik ok minn ættlegg, Gþl. 296, 302; skeytti hann (the king) jarðir miklar til kirkju, Ó. H. 168; þá var skeytt þangat Hernes mikla á Frostu, Fms. vii. 196; nú kaupir maðr jörð til skeytingar ok vill hinn eigi s. er seldi, N. G. L. i. 93; skeyta e-m forvitni, to satisfy one’s curiosity, Ld. 98, Ísl, ii. 375.

2. skeyta saman [skauti], to join together; gékk í sundr skip-rá þeirra … vill þú skeyta rá vára saman, Fbr. 81 new Ed., freq. in mod. usage.

II. metaph., s. um e-t, to care for; þeir skeyttu ekki um þá, Sturl. ii. 100; ef sá vill sem fyrir verðr, en ef hann skeytir eigi um, þá á konungr ekki á því, N. G. L. i. 334: freq. in mod. usage, e. g. Matth. xxii. 16.