1 SKÚA
að, [skór], to shoe; vel hosaðr ok skúaðr, Sks. 286; fætr þína skúar þú, Barl. 83.
2 SKÚA
2. of a horse; at hann léti með gulli skúa hesta sína, Fms. vii. 94; var svá mikill ofmetnaðr hans, at hann vildi skúa hest sinn gullskóm sem konungrinn sjálfr, so proud was he that he wished to shoe his horse with golden shoes like the king himself, O. H. L. 48; hesti skúaðum, Fbr. 19; skúa þú hann vel ok fastliga, Sks. 374; Styrr hafði skúaðan hest, Ísl. ii. 294 (in the extracts); vóru skúaðir (skóaðir, járnaðir, v. l.) tuttugu hestar, Fms. viii. 182; see the remarks s. v. skór:—ásar skúaðir neðan með járni, iron-shod beams, Sks. 425; ú-skúaðr, unshod, Fms. v. 196.