Þrá

Betydning av det norrøne ordet "þrá"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet þrá kan bety:þrá

þrá

1. n. a throe, hard struggle, obstinacy; en ef menn vilja þrá sitt til leggja, ok vilja heldr vera í banni en lausn taka, H. E. i. 238; ef hann stendr í því með þrái, 232; ef þú staðfestisk í þinu þrái, Stj. 285; Rafn harðnaði í sínu þrái við biskup, BS. i. 761.

þrá

2. the phrase, í þrá, in defiance of; görði þat hverr í þrá öðrum, in spite of, in defiance of one another, Sturl. ii. 12; honum þótti þat mann-skaði mikill, ok mjök gört í þrá sér, and in his despite, in order to thwart him, Ó. H. 94; ganga á þrá, to veer round and become contrary, of wind; því næst gékk veðr á þrá, ok rak þá inn aptr undir Niðarhólm, FmS. ii. 207.

þrá

2. f. [þreyja], a throe, pang, longing; mikilliga þrá eðr helstríð, Stj. 38; böl er beggja þrá, LS. 59; ljótar nornir skópu oss langa þrá, Skv. 3. 7; leggja þrár á e-t, to yearn after a thing, Flóv. 77; þrár hafðar er hefi til þins gamans, Fsm. 50; margr fær þrá fyrir litla stundar-fýsn, Mag.

þrá

B. [A. S. þreâ or þreow, in lic-þrowere = a leper; cp. A. S. þrower, a martyr], rottenness, decay; in iík-þrá, ‘body-decay,’ leprosy.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚦᚱᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger

Lignende oppføringer:

• Þrá (II)