1 VÁTR
vát, vátt, mod. votr; [A. S. wæt; Engl. wet; Dan. vaad]:—wet; þeir vóru vátir mjök, Eg. 203; hann var ekki vátr stórs of ökla upp, Bs. i. 349; þeir vóru allir vátir, Eb. 276; allr al-v., Fær. 184; regn hafði verit, ok höfðu menn orðit vátir, Nj. 15; hendinni vátri, Ó. H. 224; með váta brá, … vátar kiðr, wet cheeks from weeping, Lex. Poët.; sumar vátt, a wet summer, Rb. 572; vátt veðr, Fb. ii. 308; þar var allt vótt, 367; (vátt, Ó. H. l. c.); hví er vátt? Fs. 38; hafa innan-vátt, ‘in-wet,’ shipping of seas, a naut. term, Háv. 42 new Ed., Fær. 256.