1 vitna
1. að, [Dan. vidne], to witness, attest, with acc.; vitna málit ok segja …, Al. 125; vitna með lyrittar-eiði, Gþl. 435; vitnað kaup, N. G. L. i. 24; vitna e-t undir e-n, to call one as a witness, ii. 259, Nj. 35.
2 vitna
2. pass. to be proved by witness, Bs. i. 786.
3 vitna
2. u, f. = vitni; bera vitnur, Mar.