Bruna-öld

Znaczenie staronordyjskiego słowa "bruna-öld" (lub bruna-ǫld)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

bruna-öld (bruna-ǫld)

f. the Burning-age, i. e. the heathen time when the dead were burnt, preceding the Hauga-öld (Cairn-age) according to Snorri, Hkr. pref.; at vér munim hafna átrúnaði várum þeim er feðr várir hafa haft fyrir oss, ok allt foreldri, fyrst um Bruna-öld, ok síðan um Hauga-öld, i. 141: the ‘Burning-age’ is in Scandin. pre-historical; relics are only found in the mythological time (v. above s. v. bál) and in law phrases and old sayings, such as branderfð, q. v., til brands ok báls, v. brandr: ‘brendr’ is synonymous to ‘dead’ in the old Hm.; at kveldi skal dag leyfa, konu er brend er, praise no wife till she is ‘burnt’ (i. e. buried), 70; and blindr er betri en brendr sé, nýtr mangi nás, better to be blind than burnt, i. e. better blind than dead and buried, 80; but it does not follow that burning was used at the time when the poem was composed; the saving had become proverbial.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego bruna-öld może być bardziej dokładnie napisane jako bruna-ǫld.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛒᚱᚢᚾᛅ-ᚢᛚᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Podobne wpisy:

• Bruna-öld (I)