Daga
Słownik staronordyjski - daga
Znaczenie staronordyjskiego słowa "daga"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- daga
- að, to dawn; eptir um morguninn er trautt var dagað, Eg. 360; þegar er hann sá at dagaði, Fms. v. 21; hvern daganda dag, Mar. (Fr.): impers., e-n dagar uppi, day dawns upon one, in the tales, said of hobgoblins, dwarfs, and giants, uppi ertu nú dvergr um dagaðr, nú skínn sól í sali, Alm. 36, cp. Hkv. Hjörv. 29, 30; en Bárðdælingar segja hana (acc. the giantess) hafi dagat uppi þá þau glímdu, Grett. 141: single stone pillars are freq. said in Icel. to be giants or witches turned into stone on being caught by daylight, and are called Karl, Kerling, vide Ísl. Þjóðs. i. 207 sqq.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᛅᚴᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- cp.
- compare.
- Fr.
- French in etymologies.
- freq.
- frequent, frequently.
- Icel.
- Iceland, Icelander, Icelanders, Icelandic.
- impers.
- impersonal.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- pers.
- person.
- s. v.
- sub voce.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Alm.
- Alvís-mál. (A. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Fr.
- Fritzner’s Dictionary, 1867.
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Hkv.
- Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)
- Hkv. Hjörv.
- Helga-kviða Hjörvarðssonar. (A. II.)
- Ísl. Þjóðs.
- Íslenzkar Þjóðsögur.
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)