Hvönn
Słownik staronordyjski - hvönn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "hvönn" (lub hvǫnn)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- hvönn (hvǫnn)
- f., gen. hvannar, pl. hvannir, [Norse kvanne], angelica, archangelica L., Grág. ii. 348, Fms. ii. 244, Fbr. 87, 88: wild angelica being common in Icel., the word is freq. in local names, Hvann-á, Hvann-eyri, Hvann-dalr, Landn. In olden times the angelica seems to have been much used to give flavour to ale; see jóll.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego hvönn może być bardziej dokładnie napisane jako hvǫnn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚢᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- freq.
- frequent, frequently.
- gen.
- genitive.
- Icel.
- Iceland, Icelander, Icelanders, Icelandic.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
Prac i autorów cytowanych:
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)