Kröm

Znaczenie staronordyjskiego słowa "kröm" (lub krǫm)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

kröm (krǫm)

f., gen. kramar, [kremja; Ulf. krammiþa = ἰκμάς, Luke viii. 6]:—a pining, wasting sickness; hefir hón haft langan vanmátt, ok var þat kröm mikil, Eg. 565; Þrándr hafði augnaverk mikinn ok þó aðrar kramar miklar, Fær. 213; líða svá margir dagar at herrans sjúkdómr snýsk í kröm, Bs. ii. 227; með leiðri kröm, Od. xi. 200 (τηκεδόνι στυγερη); kuldi ok krön, kröm og vesöld.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego kröm może być bardziej dokładnie napisane jako krǫm.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚱᚢᛘ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich