Öngur

Znaczenie staronordyjskiego słowa "öngur" (lub ǫngur)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

öngur (ǫngur)

f. pl. straits; aldri fyrr kom hann ór þvílíkum öngum, Karl. 196; hann þóttisk ór öngum aka, Bjarn. 52; ór löngum muns öngum, out of long anxiety of mind, anguish, Hallfred: so in the mod. phrase, vera í öngum sínum, to be depressed in mind.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego öngur może być bardziej dokładnie napisane jako ǫngur.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚾᚴᚢᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich