Svárr
Słownik staronordyjski - svárr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "svárr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- svárr
- adj. [Ulf. swêrs = ἔντιμος; A. S. swær; Scot. sweir (= heavy); Germ. schwer]:—heavy, grave; sváran súsbreka, Skm. 29; síns ins svára sefa, for her strong affection, Hm. 106; svárra sára, Gh. 11; svárt ok dátt, Skv. 3. 26; at svárra fari (compar.), Kormak: sváran, as adv. sorely, sló sváran sínar hendr (thus to be emended, svárar Cod.), she wrung her hands so sore, Skv. 3. 25, 29. The word is poët. and obsolete, and not used in prose, either ancient or modern; the mod. Dan. swær is borrowed from the Germ.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᛅᚱᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- adv.
- adverb.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Cod.
- Codex.
- compar.
- comparative.
- Dan.
- Danish.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- poët.
- poetically.
- S.
- Saga.
- Scot.
- Scottish.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Gh.
- Guðrúnar-hefna. (A. II.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Skm.
- Skírnis-mál. (A. I.)
- Skv.
- Sigurðar-kviða. (A. II.)