Sykna
Słownik staronordyjski - sykna
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sykna"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo sykna może oznaczać:sykna
- sykna
- u, f. [Ulf. swikniþa, swiknei = ἁγνότης, ἁγνεία, ἁπλότης; swikneins = καθαρισμός]:—blamelessness, the state of being sykn; ef skógar-maðr hefir vegit annan skógar-mann til syknu sér, Grág. ii. 160; víg Þorvalds skyldi vera til syknu Helga, Rd. 265; lýsa syknu e-s, … ok fékksk þar hvártveggja syknan, … mæla móti syknu e-s, 292; færa fram syknu e-s (to bring it out in parliament), Fms. vi. 119, Fbr. 53; meðan þeir hafa eigi farit syknu sinni, Grág. i. 97.
- sykna
- COMPDS: syknuleyfi, syknulof.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚴᚾᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- Ulf.
- Ulfilas.
Prac i autorów cytowanych:
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Rd.
- Reykdæla Saga. (D. II.)