Sykna

Słownik staronordyjski - sykna

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sykna"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

Staronordyjskie słowo sykna może oznaczać:sykna

sykna
u, f. [Ulf. swikniþa, swiknei = ἁγνότης, ἁγνεία, ἁπλότης; swikneins = καθαρισμός]:—blamelessness, the state of being sykn; ef skógar-maðr hefir vegit annan skógar-mann til syknu sér, Grág. ii. 160; víg Þorvalds skyldi vera til syknu Helga, Rd. 265; lýsa syknu e-s, … ok fékksk þar hvártveggja syknan, … mæla móti syknu e-s, 292; færa fram syknu e-s (to bring it out in parliament), Fms. vi. 119, Fbr. 53; meðan þeir hafa eigi farit syknu sinni, Grág. i. 97.
sykna
COMPDS: syknuleyfi, syknulof.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚴᚾᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Używane skróty:

f.
feminine.
Ulf.
Ulfilas.

Prac i autorów cytowanych:

Fbr.
Fóstbræðra Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Rd.
Reykdæla Saga. (D. II.)
➞ Zobacz wszystkie prace cytowane w słowniku

Back