1 BARÚN
in. [for. word, mid. Lat. baro; A. S. beornas], a baron; heita þeir hersar eðr lendir menn í Danskri tungu, greifar í Saxlandi, en barónar í Englandi, Edda 93, Thom., Art.; the title was introduced into Norway by king Magnus, A. D. 1277, vide Ann. s. a. Gþl. 512. barúna-nafn, n. the title of b., Ann. l. c.