t, mod. að, to free; frelstr, Fms. i. 79; pret. frelsti, 225. 70, Sks. 660, Gullþ. 4; frelstisk, Fms. vii. 59, x. 404, 413; frelstusk, Sks. 587 (frjalsti B); pres. frelsir, 655 xxxii. 4; imperat. frels, Hom. 159; part. frelst, Sturl. iii. 139: in mod. usage always frelsa, að, e. g. heldr frelsa (imperat.) oss frá íllu, in the Lord’s Prayer; this form occurs even in MSS. of the 14th century, e. g. frelsaði, Bs. i. 269 (MS. Arna-Magn. 482); but frelsi, l. c., in the older recension, Bs. i. 95: an older form frjálsa, að (frealsa), freq. occurs in old MSS.; pres. frjálsar, Gþl. 91; frjálsaði, Dipl. i. 11; infin. frjálsa, Sks. 349, 594 B; subj. frjálsisk, 349 B; frealsaðisk, Stj. 26: [Dan. frelse; Swed. frälsa]:—to free, deliver, rescue, passim: the law phrase, frelsa e-m e-t, to rescue a thing for one; til at f. honum sína föðurleifð, Fms. ix. 329; Egill kvaðsk frelst hafa Þórði manna-forráð, Sturl. iii. 139; frelsa þeim jörð er á, Gþl. l. c.; ok frjálsaði jörðina honum til æfinlegrar eignar, Dipl. l. c.; hann frelsaði sér þann hlut frá, er eptir var, til forráða, Bs. i. 269; ok frelsti hón sveininum (veiðina), Gullþ. 4; frelsa þræl, to set a bondsman free, N. G. L. passim.

II. reflex. to save oneself, escape, Fms. vii. 59 passim: as a law term, to get freedom, from bondage, N. G. L. i. 33: in a pass. sense, Sks. 587 passim.