Slökva

古诺尔斯语单词“slökva”的含义 （或 slǫkva）

根据Cleasby & Vigfusson古诺尔斯语到英语词典定义：

古诺尔斯语单词 slökva 可以表示：slökva

slökva (slǫkva)

originally a strong verb, of which there remains only the part. slokinn; in all other parts weak, slökvi, slökði or slökti, slökt; in mod. terms usually spelt and sounded with double k (slökkvi), but less correctly; thus slecþi, i. e. slökði, MS. 625. 70; slökþ, FmS. x. 389; slækva, Barl. 135; but slökkva, Fb. i. 435, l. 34; and slecqua, 625. 70: a strong pres. indic. slökkr has, strangely enough, been restored in mod. language instead of slökkvir, which is always found in the vellums and old writers: [Dan. slukke; cp. Engl. slake]:—to slake, extinguish, esp. of fire; ganga frá sloknum eldi, Gþl. 377; ok var nú allr (the fire) kaldr orðinn ok slokinn, cold and slaked, FmS. xi. 35; Reginn slökkvir nú ljósin öll, FaS. i. 12 (slökkr Ed. from a paper MS.): jafn-skjótt sem þat er slökkt, Stj. 123; þótti mér slökt hit sætasta ljós augna minna, Nj. 187; svá sem vatn slökvir eldinn, 655 xi. 4; hón slökvir svá hans synd sem vatn slökvir eld, K. Á. 76; tekr sefvisk, kastar í ljósit ok slökvir þat, Gísl. 29; S. þrysvar eldinn, 7; þeir fengu eigi fyrr slökt, FmS. viii. 341; báru konur sýru í eldinn ok slöktu niðr fyrir þeim, Nj. 199: metaph., ætt öll farin ok slökð, extinct, dead, FmS. x. 389.

slökva (slǫkva)

2. to slake, quench, of thirst; slökvir hann þorsta í munni hafðr, Hb. 544. 39; S. andar þorsta, Hom.; slökva hungr sinn, Barl. 35, Fb. i. 435; hann slœktti (sic) þar nú þorsta sinn, Barl. 198.

正字法: Cleasby & Vigfusson的书中使用字母ö来表示原始古诺尔斯语元音ǫ。因此，slökva 可能更准确地写成 slǫkva。

可能的年轻符文铭文：ᛋᛚᚢᚴᚢᛅ
年轻符文从8世纪到12世纪在斯堪的纳维亚及其海外定居点使用