Slökva

Significato della parola Old Norse "slökva" (o slǫkva)

Come definito dal dizionario Old Norse to English di Cleasby & Vigfusson:

La parola Old Norse slökva può significare:slökva

slökva (slǫkva)

originally a strong verb, of which there remains only the part. slokinn; in all other parts weak, slökvi, slökði or slökti, slökt; in mod. terms usually spelt and sounded with double k (slökkvi), but less correctly; thus slecþi, i. e. slökði, MS. 625. 70; slökþ, FmS. x. 389; slækva, Barl. 135; but slökkva, Fb. i. 435, l. 34; and slecqua, 625. 70: a strong pres. indic. slökkr has, strangely enough, been restored in mod. language instead of slökkvir, which is always found in the vellums and old writers: [Dan. slukke; cp. Engl. slake]:—to slake, extinguish, esp. of fire; ganga frá sloknum eldi, Gþl. 377; ok var nú allr (the fire) kaldr orðinn ok slokinn, cold and slaked, FmS. xi. 35; Reginn slökkvir nú ljósin öll, FaS. i. 12 (slökkr Ed. from a paper MS.): jafn-skjótt sem þat er slökkt, Stj. 123; þótti mér slökt hit sætasta ljós augna minna, Nj. 187; svá sem vatn slökvir eldinn, 655 xi. 4; hón slökvir svá hans synd sem vatn slökvir eld, K. Á. 76; tekr sefvisk, kastar í ljósit ok slökvir þat, Gísl. 29; S. þrysvar eldinn, 7; þeir fengu eigi fyrr slökt, FmS. viii. 341; báru konur sýru í eldinn ok slöktu niðr fyrir þeim, Nj. 199: metaph., ætt öll farin ok slökð, extinct, dead, FmS. x. 389.

slökva (slǫkva)

2. to slake, quench, of thirst; slökvir hann þorsta í munni hafðr, Hb. 544. 39; S. andar þorsta, Hom.; slökva hungr sinn, Barl. 35, Fb. i. 435; hann slœktti (sic) þar nú þorsta sinn, Barl. 198.

Ortografia: Il libro di Cleasby & Vigfusson ha usato la lettera ö per rappresentare la vocale originale ǫ dell'antico norreno. Pertanto, slökva potrebbe essere scritto in modo più accurato come slǫkva.

Possibile iscrizione runica in Fuþark recente:ᛋᛚᚢᚴᚢᛅ
Le rune Fuþark recenti sono state utilizzate dal 8° al 12° secolo in Scandinavia e nei loro insediamenti all'estero