Blika

Betydning av det norrøne ordet "blika"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet blika kan bety:blika

blika

1. u, f. light clouds foreboding storms, such as the Engl. call ‘mare’s tails,’ (regn-blika, vind-blika), hence the saying, e-m lízt ekki a blikuna, when matters look threatening; freq. in mod. usage, though no instance is on record in old writers.

blika

2. medic. pallor, Dan. blegesot, Fél. ix. 201.

blika

2. að, and blíkja, bleik, bliku, an old obsolete poët. form, of which only remain the forms, 3rd pers. pl. pret. bliku, fulgebant, Vkv. 6, Fas. i. 186 (in a verse): infm., blíkja, Hkr. i. 96 (in a verse); 3rd pers. pl. pres. blíkja, fulgent, Grág. ii. 170, in an old law form; part. blíkjanda, Edda 231, [Lat. fulgere; Germ. blicken, cp. blitzen; Engl to blink]:—to gleam, twinkle, Lat. micare; the stars ‘blika,’ the sun ‘skín;’ used of arms, skildir bliku þeirra við hinn skarða mána, Vkv. l. c.; bliku reið er Regin átti, Fas. l. c.; á baki létu blíkja (of the shields), Hkr. l. c.; skildir blika við 1 Rauðaskriðum, Nj. 143, cp. Grág. ii. 170; blikuðu þar skildir við, Eg. 724; blika við sólu, Fbr. 156; blíkjanda (part.) böl, gleaming bale, of the hall of Hela, Edda l. c.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛒᛚᛁᚴᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger