Efla

Betydning av det norrøne ordet "efla"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet efla kan bety:efla

efla

d, [afl and afli], to strengthen:

efla

I. act.,

efla

α. to make strong, build; efla veggi, to build walls, 655 xxv. i; létu þeir efla at nýju Danavirki, they restored the Danish wall, FmS. i. 121.

efla

β. to found, raise, endow; efla stað, kirkju, to endow or raise a church, bishopric, Barl. 65, FmS. iv. 110; e. bú, to set up one’s house, Band. (MS.) 3: milit., e. her, lið, to raise troops. FmS. v. 279; e. flokk, to raise a party, 140; e. ófrið, to raise a rebellion, make war, xi. 268: e. e-n, to aid, side with one, in a fight or lawsuit; efldi Dofri hann síðan til ríkis í Noregi, Bárð. 164; ok hét honum liðveizlu sinni at hann skyldi e. Steinar, Eg. 722: e. e-n til rangs máls, to help one in a wrong case, JS. 8; Danir höfðu þá herrana eflt upp á Svíaríki, FmS. x. 50; bað liðit e. sik, Fagrsk. ch. 179.

efla

γ. to perform solemnly; e. heit, to make a vow, Gísl. 90; e. blót, to perform a sacrifice, Nj. 158; e. at brullaupi, to hold a wedding, FmS. ix. 21: poët., e. dáð (dáð eflir, a hero); e. tafl, to play a game, Orkn. (in a verse), Lex. poët.

efla

δ. neut. to be able; sem vér eflum ok orkum, Stj. 149; sem þú eflir ok orkar, id., 186, (rare.)

efla

II. reflex. to grow strong; hversu staðrinn hefir eflzk ok magnask. BS. i. 59; hann fann at mótstüðumenn hans efldusk, grew strong; eflask at her, liði, to gather, raise troops, Gísl. 7, FmS. i. 199, vii. 23; síðan var efldr (raised) flokkr í móti honum, iv. 140: eflask til ríkis, to win a kingdom, get a kingdom by force of arms, Bárð. 165: erlask við e-n (poët.) = mægjask, to marry into one’s family, Hdl. 15.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛁᚠᛚᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger