Söngr

Betydning av det norrøne ordet "söngr" (eller sǫngr)

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

Det norrøne ordet söngr kan bety:söngr

söngr (sǫngr)

m., old dat. söngvi, later söng; gen. acc. pl. söngva: [Ulf. saggus, = ὠδή, συμφωνία; a common Teut. word]:—a song, singing, music: þeir lásu aptan-sönginn, varð söngrinn eigi greiðligr, Fms. vii. 152; strengjum ok allskyns söng, Skálda; fagrlig samhljóðan söngsins, Bs. i. 240; syngja með fögrum söng, El. 21; fugla-s., a bird’s song; svana-s., a swan-song; söngvi svana, Edda (in a verse); vápn-s., a ‘weapon-song,’ clash of weapons, Akv.

söngr (sǫngr)

2. a chanting, of Ave Marias, etc.; heita föstum, fégjöfum ok söngum, lítið varð af söngum, Skíða R.; yfir-söngvar, Bs. i. 242: lága-s., q. v. (in the mass); tví-s., q. v.

söngr (sǫngr)

3. a song, lay; ok er þessa næst upphaf sanganna (gen. pl. sic), StR. 1; með kveðskap ok söngum, Bret. 48; man-söngr, a love-song; Grotta-s., the name of a poem, Edda 79, (ljóð þau er kallat er G.); söngs-íþrótt, music, Clem. 33. söngva-dikt, n. a song, composition, Stj. 560.

söngr (sǫngr)

B. COMPDS: söngbók, söngfæri, sönghljóð, sönghljómr, sönghús, söngkórr, sönglauss, sönglist, söngmaðr, söngmær, söngnám, söngprestr, söngraust, söngskrá, söngtól.

Ortografi: Cleasby & Vigfusson-boken brukte bokstaven ö for å representere den opprinnelige norrøne vokalen ǫ. Derfor kan söngr mer nøyaktig skrives som sǫngr.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛋᚢᚾᚴᚱ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger