Tíma
Norrøn Ordbok - tíma
Betydning av det norrøne ordet "tíma"
Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:
Det norrøne ordet tíma kan bety:tíma
- tíma
- d, only used with a negative; tíma ekki, to grudge, be distressed at an outlay; hann var svá sinkr at hann tímdi öngu at launa, Fas. iii. 40; hann hafði auð fjár, an tímdi hvárki at hafa sjálfr né láta aðra hafa, Þórð. 50 new Ed.; þú tímir ekki til at vinna at þú fáir nökkura framkvæmd, Fær. 24; Atli tímdi ekki at halda vinnu-menn, Háv. 53; hann tímir af öngu at sjá, Stj. 516, hann tímdi eigi at gefa mönnum sínum mat, Fas. ii. 104.
- tíma
- II. impers. to ‘betime’, befall; varð honum þat sem margan tímir, Fb. i. 208.
- tíma
- III. reflex. to happen to one, betide or befall one (cp. Dan. times); ef tímask vill, er slíkum manni tók svá þungt at tímask, Al. 122.
Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛏᛁᛘᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger
Forkortelser brukt:
- v.
- vide.
- impers.
- impersonal.
- pers.
- person.
- cp.
- compare.
- Dan.
- Danish.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- reflex.
- retlexive.
Siterte verk og forfattere:
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fær.
- Færeyinga Saga. (E. II.)
- Háv.
- Hávarðar Saga. (D. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Þórð.
- Þórðar Saga hreðu. (D. V.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)