1 vöndull (vǫndull)
m., dat. vöndli, a wisp, of hay; gefa vöndul heys af kýrfóðri hverju, Bs. i. 137; tóku þeir vöndul heys fyrir hvern hest, Sturl. iii. 164; hafi vöndul fyrir hross, Jb. 430; á kirkja vöndul af sex sútum heys hverjum of alla sveit, Ám. 37.