Drýgja
Słownik staronordyjski - drýgja
Znaczenie staronordyjskiego słowa "drýgja"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo drýgja może oznaczać:drýgja
- drýgja
- ð, [drjúgr; A. S. dreógan = to endure; North. E. and Scot. to dree = to endure, suffer]:—to commit, perpetrate, mostly in a bad sense; d. synd, to commit a sin, K. Á. 202; d. glæp, id.; d. hórdóm, to commit whoredom, SkS. 340; þú skalt ekki hórdóm d., thou shall not commit whoredom; d. misræðu við konu, id., Grág. i. 338; d. hernað, to pirate, ii. 70; d. ílsku, Orkn. 32: it is a standing phrase in eccl. or sacred writers, n. T., PasS., Vidal.: in a good sense only in a few phrases as the allit., d. dáð, Sturl. iii. 7; or in poets or bad old prose; orlög d., A. S. orlig dreogan (cp. the North. E. to dree one’s weird = to abide one’s fate), to try one’s luck, Vkv. i, cp. also the Germ. tales, in die welt gehen; d. hlýðni, SkS. 675; d. mannliga náttúru, to pay the debt of nature, 447; d. e-s vilja, to comply with one’s wishes, Bær. 14,—the last three passages are bad prose.
- drýgja
- β. to make to keep longer, to lengthen, BS. ii. 173, Bb. 3. 30.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᚱᚢᚴᛁᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- allit.
- alliteration, alliterative.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- cp.
- compare.
- eccl.
- ecclesiastical.
- Germ.
- German.
- id.
- idem, referring to the passage quoted or to the translation
- l.
- line.
- lit.
- literally.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- North. E.
- Northern English.
- S.
- Saga.
- Scot.
- Scottish.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Bær.
- Bærings Saga. (G. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- K. Á.
- Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
- N. T.
- New Testament.
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Pass.
- Passiu-Sálmar.
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)
- Vkv.
- Völundar-kviða. (A. II.)
- Bb.
- Búnaðar-bálkr.
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)