Ör-sekr
Słownik staronordyjski - ör-sekr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-sekr" (lub ǫr-sekr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ör-sekr (ǫr-sekr)
- adj. ‘sackless,’ as a law term, = sykn, ‘out of guilt,’ free; en þeir örsekkir er upp halda árum sínum, N. G. l. i. 65; en ef hann kömr á alla staði þá er hann orsækkr (sic), 379, Gþl. 462; at orsekkju, N. G. l. i. 147 (last line); skal hafa eikju hverr er vill at orsekju, 243, ii. 44 (but osekkir two lines below), and so passim in the Norse laws.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-sekr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-sekr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛋᛁᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
Prac i autorów cytowanych:
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)