Vökna

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vökna" (lub vǫkna)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vökna (vǫkna)

að, to become wet; búa um svá at aldri mátti vökna. Fms. vii. 225; áðr hón vöknaði, ii. 280; ek fleygði mér á ána, vöknaða ek þá allr, Karl. 167; þat vöknar allt ok klöknar, 545; freq. in mod. usage, eg hefi vöknað í fætrnar, I have got wet in the feet.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vökna może być bardziej dokładnie napisane jako vǫkna.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚢᚴᚾᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich