1 FYRR
compar. adv. sooner; FYRST, superl. first, soonest: [cp. Goth. faurþis = πρωτον, πρότερον, and faurþizei = πρίν; Engl. for-mer; Swed.-Dan. för, först; Lat. prius.]
2 FYRR
I. compar. sooner, before; því betr þykki mér er vér skiljum fyrr, the sooner we part the better, Fas. ii. 535; at vér bræðr myndim þetta fyrr gört hafa, Nj. 61; veitti Eirekr fyrr, Landn. 216: fyrr enn, before that, Lat. priusquam, enginn veit sína æfina fyrr en öll er (a saying); fyrr enn ek hefir eignask allan Noreg, Fms. i. 3, Nj. 5, Stj. 135, Ld. 176.
3 FYRR
2. before; ekki hefi ek þar fyrr verit, er …, Eb. 224; sem engi veit fyrr gört hafa verit, K. Á. 28; svá sem fyrr sögðum vér, Fms. x. 366.
4 FYRR
II. superl. first; fyrst sinna kynsmanna, Ld. 162; þá sök fyrst er fyrst er fram sögð, Grág. i. 79; sá fyrst (first) er hánum var first (last) boðit, N. G. L. i. 14: first, in the beginning, foremost, opp. to síðarr or síðast, Eirekr veitti fyrst vel ok ríkmannliga en Hallsteinn síðarr, Landn. 216, v. l.; gékk Hrútr fyrst, foremost, Nj. 6; hreppsóknar-menn eru fyrst aðiljar at þessum sökum, Grág. i. 295; at eigi sé fyrst (for a while) samlendir, Ísl. ii. 386.
5 FYRR
β. sem fyrst, as soon as possible, Nj. 4, Eg. 602.
6 FYRR
2. for that, because, as, very freq. in mod. usage, but hardly ever found in old writers; and the following passages—fyrst þín bón kemr þar til, Bárð. 171; fyrst hestunum mátti eigi við koma, Sturl. i. 19; fyrst hón er karls dóttir, Fas. i. 22—are all taken from paper MSS.; Bárð. new Ed. 20 has ‘síðan þú leggr þat til,’ and Sturl. MS. Brit. Mus. the proper word ‘er.’
7 FYRR
III. as imitations of Latin supradictus or praedictns are the following—á fyrr-greindum árum (jörðum), aforesaid, Vm. 44, Dipl. ii. 4; fyrr nefndr, afore-named, Stj., Bs. passim, but never in old vernacular writings. fyrr-meir, adv. ‘fore-more,’ i. e. formerly, in former times, Ísl. ii. 365, Finnb. 212, Lv. 64, H. E. i. 434.