1 gíslar
f. pl. sureties, securities; hann tók gíslar af honum ok bóndum, Eg. 589; hann tók gíslir (v. 1. gíslar, gísla) af bóndum, Fms. ix. 313, 409, passim; gísla (the persons) and gíslar (the things) are often used indiscriminately.
2 gíslar
II. metaph. security, guard, in the phrase, setja gíslar fyrir, to guard, secure (vide gísl II); Hjalti bað hann gæta sín, ok setja þær gíslar fyrir sem honum þætti vænst at þeim mundi duga, Sturl. iii. 7; þá var svá gíslum skipat fyrir at á Heiðmörk vóru áttján skip í Mjörs, Fms. viii. 45.