1 at-höfn (at-hǫfn)
f. [hafast at, to commit], conduct, behaviour, business; hvat er hann hafði frétt um a. Skota konungs, his doings and whereabouts, Eg. 271; fengin var þeim önnur a., occupation, Fbr. 19; ganga til skripta ok segja sínar athafnir, to go to shrift and confess his behaviour, Fms. i. 301; í athöfnum margir, en sumir í kaupferðum, Orkn. 298; er þat ok likligt at þú fylgir þar eptir þinni a., (ironically) that you will go your own foolish way, Fs. 4.
2 at-höfn (at-hǫfn)
COMPDS: athafnarlauss, athafnarleysi, athafnarmaðr.