1 FREISTA
að, [Ulf. frajsan = πειράζειν, A. S. frasjan, Hel. and O. H. G. fresan, old Frank. frasan,—all of them without t; Dan. friste; Swed. fresta]:—to try, with gen.; freista má ek þess, Eg. 606; freista sín, to try one’s prowess, Edda 31; freista sunds, Ld. 166; hafa ymiss við freistað, Ó. H. 34; freista þessar íþróttar, Edda 31; freista þessa, id.:—with um or inf., freista um fleiri leiki, 32; at hann mun f. at renna skeið, 31:—absol., bað þá f. ef …, Eg. 174, 279; freista hvé þat hlýddi, to try how, Íb. 7; freista at vér fáim drepit þá, Fms. i. 9.
2 FREISTA
β. to tempt, make trial of, with gen., which sense occurs in Vsp. 22; freistum þeirra, Fms. vii. 193; ef hans f. fírar, Hm. 25:—esp. in the religious sense, to tempt, Rb. 82, Symb. 31, Stj. 145 passim, N. T., Pass., Vídal.