1 KNÍA
or knjá, ð:
2 KNÍA
I. to press, urge, debate; eigi kunnu vér at segja hve lengi þeir kníöðu þetta, Fms. xi. 48; en er þeir kníaðu þetta mál milli sín, Ó. H. 127, (Hkr. ii. 207, Fms. iv. 284 wrongly knýaðu.)
3 KNÍA
II. most freq. in poetry, but only in the pret. kníði, to knock, strike, press; hamri kníði háfjall skarar, Hým. 2. 1; kníði grindr, Am. 35; hörpu kníði, Akv. 32; hirð kníði árar, Rekst.; kníðum unnir, we rowed, Akv. 36; hinn er kjölslóðir kníði, Fms. xi. 196 (in a verse); þeir kníðu ber báðir, pressed the vine, Skálda (in a verse); þeir kníðu hjálma, Fas. ii. 549 (in averse); þeir kníðu blá borð, Sighvat; atróðr mikinn kníðu (gníðu MS.), Jd. 22.
4 KNÍA
III. reflex. to struggle, fight hard; harðir kníðusk menn at, Fms. xi. 305 (in a verse).
5 KNÍA
2. part. kníðr, kníðan kjapt, Fms. viii. 208 (in a verse); foldar síðu brimi kníða, a surf-beaten coast, xi. 307.