Hús-þing

Betydning av det norrøne ordet "hús-þing"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

hús-þing

n. [cp. Engl. hustings], a council or meeting, to which a king, earl, or captain summoned his people or guardsmen; skaut konungr á húsþingi ok segir fyrirætlan sína, Eg. 357; Ásbjörn jarl skaut þá á húsþingi, Fms. xi. 267; þá lætr Pálnatóki kveðja húsþings, 67; Sigurðr konungr … ok áttu þar húsþing; talaði Sigurðr konungr, vii. 151, Ó. H. 45, 155; Þá átti Ólafr konungr h. í garðinum ok stóð upp á stein þann inn mikla er þar stóð, Hkr. i. 252; Eysteinn konungr hafði þá h., Fms. vii. 249; keisarinn hafði h. við ráðgjafa sína ok aðra höfðingja, hann sagði svá, i. 126; þá átti Arinbjörn húsþing við lið sitt, ok sagði mönnum fyrirætlan sína, Eg. 533; hann kvaddi þá húsþings (rendering of Sallust’s ‘concionem populi advocavit’), Róm. 146.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚼᚢᛋ-ᚦᛁᚾᚴ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger