Veð
Norrøn Ordbok - veð
Betydning av det norrøne ordet "veð"
Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:
- veð
- n., dat. pl. veðjum; [Ulf. wadi = ἀρραβών; A. S. wed; Old Engl. (Chaucer) wedde; Scot. wad-set = a mortgage; Germ. wette; Lat. vas vad-is, vadi-monium]:—a pledge, surety; vörzlu-mann þann er veðjum sé jamgóðr, n. G. l. i. 347; leggja veð fyrir grip, ii. 161; þat veð sem þeir eru á sáttir, Grág. ii. 234; Sighvatr handsalaði honum Sauðafell í veð, BS. i. 507; hann bauð þar at veði alla eigu sína, FmS. ix. 47, viii. 303; í hönd skal leigu gjalda, eða setja veð hálfu betra, Vm. 16; selja e-m veð, JS. 125, n. G. l. ii. 162; þeir buðu at leggja sik í veð, Nj. 163; leggi einn-hverr hönd sína í munn mér at veði, Edda 20; hann lét eptir fé mikit at veði, Fb. iii. 400; eiga veð í grip, n. G. l. i. 51, Þiðr. 68; hafa e-t í veði, or vera í veði, to have at stake; hafa nú í veði fé þitt ok fjör, FmS. iv. 321; eigi vil ek hafa sæmd mína í veði móts við íllgirni hans, Grett. 95 A; líf mitt er í veði, FaS. i. 30.
Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚢᛁᚦ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger
Forkortelser brukt:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- dat.
- dative.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- S.
- Saga.
- Scot.
- Scottish.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
Siterte verk og forfattere:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Js.
- Járnsíða. (B. III.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Vm.
- Vilkins-máldagi. (J. I.)
- Þiðr.
- Þiðreks Saga. (G. I.)