Veð

Norrøn Ordbok - veð

Betydning av det norrøne ordet "veð"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

veð
n., dat. pl. veðjum; [Ulf. wadi = ἀρραβών; A. S. wed; Old Engl. (Chaucer) wedde; Scot. wad-set = a mortgage; Germ. wette; Lat. vas vad-is, vadi-monium]:—a pledge, surety; vörzlu-mann þann er veðjum sé jamgóðr, n. G. l. i. 347; leggja veð fyrir grip, ii. 161; þat veð sem þeir eru á sáttir, Grág. ii. 234; Sighvatr handsalaði honum Sauðafell í veð, BS. i. 507; hann bauð þar at veði alla eigu sína, FmS. ix. 47, viii. 303; í hönd skal leigu gjalda, eða setja veð hálfu betra, Vm. 16; selja e-m veð, JS. 125, n. G. l. ii. 162; þeir buðu at leggja sik í veð, Nj. 163; leggi einn-hverr hönd sína í munn mér at veði, Edda 20; hann lét eptir fé mikit at veði, Fb. iii. 400; eiga veð í grip, n. G. l. i. 51, Þiðr. 68; hafa e-t í veði, or vera í veði, to have at stake; hafa nú í veði fé þitt ok fjör, FmS. iv. 321; eigi vil ek hafa sæmd mína í veði móts við íllgirni hans, Grett. 95 A; líf mitt er í veði, FaS. i. 30.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚢᛁᚦ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger

Forkortelser brukt:

A. S.
Anglo-Saxon.
dat.
dative.
Engl.
English.
f.
feminine.
Germ.
German.
gl.
glossary.
l.
line.
L.
Linnæus.
Lat.
Latin.
m.
masculine.
n.
neuter.
pl.
plural.
S.
Saga.
Scot.
Scottish.
Ulf.
Ulfilas.
v.
vide.

Siterte verk og forfattere:

Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Edda
Edda. (C. I.)
Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Fb.
Flateyjar-bók (E. I.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Grett.
Grettis Saga. (D. II.)
Js.
Járnsíða. (B. III.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Vm.
Vilkins-máldagi. (J. I.)
Þiðr.
Þiðreks Saga. (G. I.)
➞ Se alle verk sitert i ordboken

Back