Þön

Znaczenie staronordyjskiego słowa "þön" (lub þǫn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

þön (þǫn)

f., gen. þanar, pl. þanir, [þenja], a scaffold or platform on stakes, on which nets and the like are stretched out for drying; þeir tóku gærur af þönum, Sturl. iii. 189; Loka lögvélar (i. e. the net) leika á þönum, Egilsson’s rendering of the verse in Herodotus i. 62; the word is freq.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego þön może być bardziej dokładnie napisane jako þǫn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚦᚢᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich