Vell

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vell"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vell

n. [vella], gold, prop. molten, i. e. native, gold, or = Germ. ‘ge-diegenes gold,’ (perh. the word comes from the superstition as to serpents brooding and hatching gold, cp. fóru þeir til bælis drekans, ok sá þeir þar mikit gull, ok ‘heitt sem nýrunnit í afli,’ Ingv. 24.) The word is only used in poets, and in the compds, vell-auðigr, vell-ríkr, q. v.: poët. compds, vell-bjóðr, -broti, -meiðir, -rýrir, -stærir, -vönuðr, all epithets of a princely man.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛁᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich