1 fritt
n. adj. peaceful, Eg. 572, Stj. 471, 475; in the phrase, e-m er fritt (or eiga fritt), one’s person being safe; hversu vel mun honum fritt at koma á yðvarn fund, how safe will it be for him to come to you? Fms. vii. 167; Högni spurði, hvárt þeim skyldi fritt vera, Sturl. ii. 144 C; eiga í flestum stöðum ílla fritt, Fbr. 48 new Ed.; ef eigi væri allt fritt (safe) af Steingríms hendi, Rd. 277; þá var ílla fritt, things were ill at ease, uneasy, Bs. i. 363; hvárt skal mér fritt at ganga á fund yðvarn, Fb. iii. 453.