1 tíðska
(tízka), u, f. a custom, fashion; efna til erfis, því þat var tízka í þann mund, Ld. 104; þat er tíðska at binda mönnum helskó, Gísl. 24; áðr á tíðum var tíðska hjá lýðum, Hallgr.; þat var þá tíðzka í þær mundir at konur þær fóru yfir land er völfur vóru kallaðar, Fb. i. 524.