n. adj. a naval term, prob. from the phrase, vinda á e-n, to turn upon one in a rowing race, or of giving way in a sea-fight; ef Orminum skal því lengra fram leggja sem hann er lengri en önnur skip, þá mun á. um söxin, … then they in the bow will have a hard pull, will be hard put to it, Fms. ii. 308, Thom. 17, 58; þá görðist þeim á. er næstir lágu, their ranks begun to give way, Sturl. iii. 66 (of a sea-fight); ætla ek þat mund er ek renn frá Haraldi unga, at yðr afburðarmönnum mun á. þykkja eptir at standa, Orkn. 474.