1 henta
t, (mod. hentaði, hentar, Fb. i. 434, Trist. 14, Ísl. ii. 12), [an iter. from henda], to fit: eigi hentir svá, it will not do so, Nj. 4; sárum mönnum hentir betr mjólk en mungat, Fms. iv. 82, 147; ok miklu á leið koma því er þar hentar til, Ísl. ii. 12; hentar annat en dvelja við, Trist.