1 kyrra
1. ð, to calm; kyrra elda, Rm. 41; þeir æstu stundum en stundum kyrðu, Fas. iii. 237: impers. to become calm, samdægris rýfr þokuna ok kyrrir sjáinn, ii. 516.
2 kyrra
II. reflex. to become calm; en er kyrðisk á strætinu, Fms. ix. 24; en er kyrðisk yfir því, MS. 645. 120; af þess nafni kyrrisk padda ok stöðvask öll eitrkykvendi, 623. 26: with prep., k. um e-t, tekr nú þaðan af at kyrrask um málin, Bjarn. 73; nú kyrðusk þeir Arnórr við þetta, Sturl. ii. 16.
3 kyrra
2. u, f. calmness, calm, Mar. 1195.