1 upp-ganga
u, f. a going up, ascending, ascent, Sks. 2; u. í borgina, Fms. x. 238; u. sólar, sunrise, Rb. 472: a going up to land, a going ashore, Eg. 229, 242; veita uppgöngu, Fms. vi. 89; bjóða uppgöngu (in a verse): a boarding a ship, Fms. vii. 235.
                        2 upp-ganga
2. a landing-place, a pass, Fær. 162, Grett. 154 B (cp. Dan. opgang).