1 herkja
1. t, to do with the utmost difficulty; herkja þeir þá í annat sinn norðr fyrir Langanes, Bs. i. 483.
2 herkja
2. u, f. [harki], dearth (?), a nickname, Landn.: the name of a giantess, Edda (Gl.): in the phrase, með herkjum or með herkjumunum, with the utmost difficulty.