1 skarlat
(skarlak, skallat, skarlak = skarlat), n., Fb. ii. 75, 273; skarlakan, n. id., D. N. iv. 363, N. G. L. iii. 205, 208, [for. word; Engl. scarlet; Dan. skarlagen]:—scarlet, Sks. 287, Sturl. iii. 132; kyrtill af skaljati, Fms. vi. 358; hekla gör af skarlati, ii. 70; skarlats kápa, Ld. 330, Ó. H. 31; skarlats klæði, Nj. 48, Ld. 330, Ó. H. 153; skarlas kyrtill, Nj. 24, Fms. vii. 143; skarlats möttull, -skikkja, x. 271, Nj. 48, 169, Bs. i. 636.