1 stumra
að, [Engl. stumble], to stumble, of the gait; fór hann seint ok stumraði, Fms. ii. 59; stumrar hann geysi-mjök, iii. 94; stumraði hann ok gékk við tvær hækjur, Grett. 161.
2 stumra
2. = styrma; stumra þeir at Butralda, Fbr. 40.