Syn

Oldnordisk ordbogsopslag

Definitioner

1 syn

f., gen. synjar, [synja; syn is the root from which syn-ð is a derivative]:—a denial, protest; used in law phrases, koma, setja, hafa syn fyrir, to protest or repel a charge on oath, by ordeal, or the like; ef þeir hafa syn fyrir, þá skulu þeir synja með einseiði, K. Á. 150; hann setti þar syn fyrir, ok bauð skírslur, Fms. ix. 5; bændr kómu þar sumir syn fyrir sik, Hkr. i. 89; hón er sett til varnar á þingum … því er þat orðtak, at ‘syn sé fyrir sett’ þá er hann neitar, Edda 21; the word is freq. in the compd nauð-syn (q. v.), necessity, otherwise obsolete.

2 syn

II. the name of a goddess, Edda 21; arin-syn, the goddess of the hearth, Þd.; mens Synjar (gen.), the goddess of the necklace, i. e. a woman, Lex. Poët.; according to Edda 21, Syn was the goddess of lawsuits: synjar-spann, N. G. L. i. 258, is prob. an error = smjör-spann.

Runeindskrift

ᛋᚢᚾ

Mulig runeindskrift i yngre futhark

Anvendte forkortelser

Almindelige forkortelser

acc.: accusative.
adv: adverb.
ch: chapter.
Dan: Danish.
Dan.: Danish.
f.: feminine.
freq: frequent, frequently.
freq.: frequent, frequently.
gen.: genitive.
gl: glossary.
i. e.: id est.
l.: Linnæus.
lit: literally.
m.: masculine.
n.: neuter.
poët.: poetical, poetically.
prob: probable, probably.
prob.: probable, probably.
q. v.: quod vide.
v.: vide, verb.
v. l.: varia lectio.

Værker & Forfattere

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)
Edda: Edda. (C. I.)
Eg.: Egils Saga. (D. II.)
Fb.: Flateyjar-bók (E. I.)
Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fsm.: Fjölsvinns-mál. (A. II.)
Grág.: Grágás. (B. I.)
Gþl.: Gulaþings-lög. (B. II.)
Hkr.: Heimskringla. (E. I.)
K. Á.: Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)
Landn.: Landnáma. (D. I.)
Lex. Poët.: Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.
N. G. L.: Norges Gamle Love. (B. II.)
Nj.: Njála. (D. II.)
Ó. H.: Ólafs Saga Helga. (E. I.)
Rb.: Rímbegla. (H. III.)
Stj.: Stjórn. (F. I.)
Vm.: Vilkins-máldagi. (J. I.)
Þd.: Þórs-drápa. (A. I.)

Vis alle kilder

Syn

Syn