1 torf-skurðr
m. cutting turf or peat, Sturl. i. 79; Vetrliði skáld var at torfskurði með húskörlum sínum, Bs. i. 14; staðrinn í Runa á torfskurð í Bakkaland á Torfmýri svá sem þarf til eldiviðar, Vm. 5; t. er í Hólalaud frá Spákonu-felli, Pm. 67; skógr í Þverárhlíð at viða til sels, t. í Steindórs-staða land, D.I. i. 471.